Pinksteren

We zijn op weg naar het Pinksterfeest. Een mooi feest, net als Kerstmis, Pasen en Hemelvaart. Wordt er aan willekeurige personen gevraagd wat christenen vieren met deze feesten, dan blijkt het Pinksterfeest het moeilijkst uit te leggen. Dat is niet zo vreemd. Pinksteren sluit de rij Aswoensdag, Veertigdagentijd, Goede Week, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Pasen, Hemelvaart af. Zonder het voorgaande is Pinksteren niet te begrijpen. Veel mensen zijn dan echter allang de draad kwijtgeraakt. Een kleine poging voor de doorgaande lijn: De leerlingen, en wij horen daarbij, zijn al drie jaar op weg met Jezus. Ze hebben prachtige dingen gehoord, en zien gebeuren. Ze zijn verbaasd en verrukt. Jezus is dicht bij God, dat is zeker. We lezen in de Bijbelverhalen dat Jezus zijn leerlingen gaandeweg aan het onderwijzen is. ‘Doen jullie het nu eens zelf.’ Als Jezus de reis naar Jeruzalem inzet komt er een nieuw geluid bij. Jezus probeert zijn leerlingen voor te bereiden op het onvermijdelijke lijden dat komt. Het kan niet anders, als je Gods roepstem volgt. Dát begrijpen zijn leerlingen niet, laat staan dat zij dit accepteren. Inderdaad, er komt groot lijden, en Jezus sterft eraan. Zijn ellendige dood aan het kruis is echter het laatste niet. De leerlingen ontmoeten Jezus na zijn dood op onverwachte momenten. Ook dan onderwijst Hij hen. ‘Het moest zo gaan.’ Uiteindelijk wordt Jezus  opgenomen in de Hemel, bij God. Maar niet nadat Hij zijn leerlingen een helper heeft beloofd, om in nieuwe omstandigheden zijn voetspoor te volgen. Een raadsman, trooster, iemand die je ingeeft wat je moet zeggen als het spannend wordt; de heilige Geest. Na 9 dagen samen gebeden te hebben, kwam de Geest over hen, en… Nu deden zij het zelf!  Geholpen door Gods Geest zetten zij Jezus’ werk door. Dat is Pinksteren.

Ouders die hun kinderen opgeven voor de communievoorbereiding geven vaak aan: wij vinden het belangrijk dat ons kind de christelijke waarden en normen leert kennen. Ik vond dat lang een lastig argument. Joden, moslims, humanisten en andere levensbeschouwingen hanteren vaak dezelfde waarden en normen. In goed burgerschap vinden we elkaar. Wat we de kinderen wél leren is Jezus volgen, zoals Jezus zijn leerlingen en ook ons onderwezen heeft. Lijden, teleurstelling, verdriet én onverwacht nieuw leven horen daarbij. En uiteindelijk: ‘Doe het nu eens zelf!’

Zalig Pinksteren!

Manon van den Broek