Leegte

Gisteren las ik een filmrecensie met de titel ‘Extreme woede, die extreem relevant is in deze tijd’. Een recensie van Hettie van der Ven over de film ‘Hard Truths’. De film gaat over een vrouw die altijd maar boos is, en over de mensen die met haar het leven delen.

‘Extreem relevant in deze tijd’. Het zal inderdaad niemand ontgaan zijn dat allerlei emoties de hoofdrol spelen op het wereldtoneel, het kerktoneel, het parochietoneel. Er beweegt en explodeert van alles in de realiteit van alledag, in ons denken en aanvoelen. Ook ikzelf ontkom daar niet aan. Er wordt geredeneerd en gehandeld op zo’n andere manier dan we decennia lang gewend zijn geweest.  Waar kunnen we ons (nog) aan vasthouden?

Christenen kunnen hun anker uitgooien in het eeuwenoude geloofsgoed, dat zij in zich meedragen. We kijken naar Christus op het kruis, een afbeelding waarnaar we niet lang hoeven te zoeken. We zien daar meteen dat Jezus gestorven is aan het kwaad dat door de wereld waart, nog steeds. Hij heeft eraan geleden en is eronder bezweken. Net als Jezus geraakt worden in ons gevoel, is geen kwaad. Het hoort bij mensen angst, pijn, verdriet, boosheid te voelen. Ons laten verleiden tot agressie en absolute controle maakt echter dat we langzaam wegdraaien van het licht, en terecht komen in het donker van het kwaad. We zien alleen nog maar onze extreme pijn, onze extreme woede. Deze fixatie brengt ons uiteindelijk de dood, op allerlei manieren. Net als Jezus sterven we eraan.

Niet doen dus. Dan maar liever meelopen met Christus in deze Veertigdagentijd, in het vertrouwen door het donker in het Licht terecht te komen. Deze weg voert inderdaad langs eenzaamheid, leegte, angst, verdriet, onrecht en pijn. Geen Pasen zonder Goede Vrijdag. We doen deze grote inspanning in blind vertrouwen op wat wij weten van God: Hij wil dat wij Leven.

Manon van den Broek