Goud voor ‘Deo Favente’.

In een riant gevulde Antoniuskerk in Nijnsel luisterde afgelopen zondag het dameskoor de eucharistieviering op. Iets bijzonders? Inderdaad! Want ze doen dat dit jaar al vijftig jaar met veel overgave. Een viertal dames stond zelfs al mede aan de wieg van het koor in 1965. Voorganger Pastoor Blom en zijn secondant pastoor Frans Vrijdag waanden zich volgens eigen zeggen op het Sint Pietersplein met Pasen, zo mooi versierd was de kerk met nu al de nodige lentebloemen, sommige zelfs uit Amsterdam, ‘duizend rode, duizend gele…’. Pastoor Blom feliciteerde het jubilerende koor van harte en prees haar onvoorwaardelijke inzet en kerktrouw in al die jaren. Dat de dames de vijftig jaar mochten vol maken, had volgens hem mede te maken met de gekozen naam van het koor, Deo Favente, ‘onder begunstiging van God’. Als je God een prominente rol in je leven laat spelen, dan staat dat onder een goed gesternte. Het dameskoor is daar een aansprekend voorbeeld van. In de voorbeden spraken de koorleden zelf ook hun dankbaarheid uit voor al die jaren waarin ze samen lief en leed deelden. ‘Zingen verbindt, zingen zorgt voor saamhorigheid en vreugde, zingen geeft je een goed gemoed,’ zo hield de pastoor zijn gehoor voor. Ook diverse leden van andere koren uit de H. Oda-parochie waren van de partij, dat gaf de viering nog een bijzonder cachet. Tijdens de mis klonk er regelmatig applaus en na het eerste nummer waar nog wat spanning op stond, trokken de dames alle registers open. En als klap op de vuurpijl klonk er nog een zeer fraai Spaans lied, het ging over ‘Madre Maria’. Het koor kreeg de talrijke aanwezigen muisstil.

Aansluitend op de viering was er een geanimeerde receptie in de Beckart. Velen maakten gebruik van de gelegenheid om de jubilerende dames de hand te schudden, hen te feliciteren met deze bijzondere mijlpaal, onder wie ook wethouder Van Burgsteden en veel mensen uit de (Rooise) muziekwereld. De parochie en ‘Nènzel’ mogen trots zijn op dit muzikale gezelschap en dat zijn ze dan ook. En de dames genoten zichtbaar van de belangstelling, bescheiden als ze zijn en dat siert ze nog steeds. Een dag waarop wederzijds respect, waardering en dankbaarheid een vooraanstaande rol speelden en daar zijn er nooit genoeg van, die moeten we blijven koesteren.